bezorgde burgers

Het Oirschots paard van Troje

Het Oirschotse paard van Troje. In een ‘normaal’ politiek klimaat (wat is tegenwoordig nog ‘normaal’?) en vooral in een goed doorlopen democratisch proces wordt de gemeenteraad gekozen doordat de burgers gaan stemmen. De gekozen gemeenteraad stelt de kaders en geeft opdrachten aan het college en controleert het college of deze taken ook goed en zoals afgesproken binnen de kaders worden uitgevoerd.

In Oirschot gebeurt het omgekeerde. Het college maakt plannen, al dan niet gedreven door subsidies of door eigen wil en smaak, en verstopt deze in een paard van Troje. Voorbeelden hiervan zijn: de verEfteling van de Oude Toren in een paard van Troje verstopt in het plan: ‘De levende Beerze’. De gele O zat als een paard van Troje verstopt binnen het plan: ‘VrijetijdsEconomie (VTE)’.

Paarden en rookgordijnen. Deze paarden worden bewust door het college ingezet om zonder al te veel problemen een collegeplan door de gemeenteraad te loodsen. Tel daarbij op: de ‘wazige’ en verhullende wijze van communiceren, het opwerpen van rookgordijnen en te pas en onpas documenten en bijeenkomsten als vertrouwelijk of geheim te bestempelen. Dit alles maakt een ontleding van het paard en het zoeken naar een verborgen plan lastiger. De gemeenteraad schrijft bij goedkeuring, op basis van de buitenkant van het paard, een blanco cheque ‘op goed geluk’ maar verzuimt om duidelijke kaders te stellen of zoals een raadslid het noemt: “omdat ze niet verwacht dat de plannen zulke zotte invullingen krijgen”. Het kwaad is dan al geschied, het paard in Oirschot neergezet. De gemeenteraad kan dan alleen nog maar de vraag stellen: “hoe dit nu kon gebeuren?”.

Hoeveel paarden van Troje komen nog Oirschot binnen galopperen?

Ik wil daar graag iets tegenover stellen: hoeveel paarden van Troje laat deze gemeenteraad nog binnen galopperen? Wordt het niet hoog tijd eigen verantwoordelijkheid, rol en taakopvatting op te pakken?

De burgers van Oirschot stemmen op een politieke partij of op raadsleden waarvan zij verwachten dat die hen vertegenwoordigen. De burgers spreken, wanneer er weer een verborgen plan van het college geopenbaard wordt, de gemeenteraad hier terecht op aan.

Boven op het paard. De enige manier om deze rolverwisselingen weer terug te draaien voor de gemeenteraad is om niet bij het zoveelste collegepaard van Troje te zuchten en kreunen en in een slachtofferrol te gaan zitten: “ ik wist het niet” en “we kunnen er niets meer aan veranderen” maar boven op het paard te gaan zitten. De inhoud grondig gaat inspecteren en de teugels stevig aan gaat trekken om het college weer in de juiste rol en takenpakket te manoeuvreren. Daar waar het ‘hoort’ in een democratie, zelfs in Oirschot.

4 thoughts on “Het Oirschots paard van Troje

  1. Het begint met ten volle te realiseren wat het hoogste orgaan is van een gemeentebestuur, zonder last of ruggenspraak, anders dan van de kiezer. Handel daar ten volle naar. En wat het college betreft stel een profiel op en benoem externe personen om tot een juiste uitvoering te komen. Dat geldt ook het nu nog ondemocratisch element, daterend uit de tijd van het ancien regime, in ons stelsel: de burgemeester. Wees doodongelukkig met een fundamenteel niet-duaal stelsel.

        1. Bart, je hebt natuurlijk volledig gelijk.
          In Oirschot krijg je al snel de indruk dat de gemeenteraadsleden de voorzitter van de gemeenteraadsvergadering, de burgemeester die tevens voorzitter van het college is, als “baas” zien. Inderdaad ancien regime.

Laat een reactie achter bij Bart BeexReactie annuleren

Ontdek meer van ZOUT

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Continue reading