Buiten Oirschot

Nu even niet

Terwijl de propagandamachine op volle toeren draait in Rusland en huiveringwekkende associaties oproept met een zeker heerschap uit de geschiedenis met foute snor en een tactiek van de verschroeide aarde, het laatste restje van vrije pers en meningsuiting wordt uitgewrongen, vallen er bommen in de Oekraïne.

70% van de Russische bevolking steunt Poetin en beseft niet dat ze belazerd worden en door de propagandamachine worden gehersenspoeld. De overige 30% wordt gevangengenomen, gestraft, vermoord of op een enkeltje Siberië ‘getrakteerd’.

Dit keer een nieuwsbrief met maar één column: Ra Ra Rasputin. Wij van de redactie hadden even geen zin in de Oirschotse politiek en voelden tot in onze tenen dat er, behalve het ondenkbare dat werkelijkheid is geworden, een alles veranderende beweging in de wereld gaande is. De column is een dag na de Russische inval in de Oekraïne geschreven. De ontwikkelingen volgen elkaar razendsnel op. Europa schrikt zelf van snelheid waarmee er maatregelen worden genomen en hulp wordt geboden en van de agressie en vernietigingsdrang van Rusland die met het uur zichtbaar toeneemt.

Deze oorlog legt ook onmiskenbaar bloot waar wij allen mee bezig zijn, ook in Nederland. Het wegkijken, vrede als iets vanzelfsprekends beschouwen, het navelstaren, het eindeloos en oeverloos ‘overleggen’ maar ook het populisme en onze grote mond als het gaat over vrijheid van meningsuiting wat haast gecultiveerde vormen is gaan aannemen en voor sommigen zelfs een excuus om een gifkraan aan desinformatie, haat en leugens te verspreiden.

Europa is door de oorlog in de Oekraïne in een snelkookpan terechtgekomen. Met een wapenwedloop als onontkoombaar gevolg en met gevolgen die verder reiken dan waar wij allen rekening mee hebben gehouden. We kunnen er niet meer om heen: het tijdperk van vrede in Europa is ten einde. De Russische inval in de Oekraïne heeft ons doen beseffen dat vrijheid en veiligheid geen vanzelfsprekend recht is. Het onmenselijk leed van het Oekraïense volk maar ook de bewonderingswaardige wilskracht om te vechten voor vrijheid heeft ons allemaal geschokt en geïmponeerd en ons met één klap weer met beide voeten op de aarde gezet.

Laat het ook een les zijn, een spiegel voor ons allemaal. Het doet er niet toe welke taal je spreekt, welke huidskleur, gender of seksuele geaardheid je hebt, of je links of rechts politiek georiënteerd bent, katholiek, protestants, of atheïst, een hoofddoek of klompen draagt, op een steiger of in een operatiekamer staat, bruin, paars, zwart, geel, wit: uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde:

Leven in Vrede en Vrijheid

Volgende week weer een nieuwe nieuwsbrief op microniveau: de Oirschotse politiek.. maar nu even niet.

Ursula Willemse

Namens de redactie van ZOUT

One thought on “Nu even niet

  1. Mooi geschreven, Ursula.
    We worden blijkbaar pas wakker geschud als het te laat is.

    Het is weer eens goed de verschillen tussen Hebben en Zijn in het gedicht van Ed Hoornik onder ogen te zien. https://micans.org/stijn/gedichten/hebben.html

    We leven dan wel in een democratische rechtstaat die regelt dat we in vrijheid iedereen en alles kunnen bekritiseren maar vergeten de betekenis hiervan. Ook dat hiervoor in de geschiedenis hard is gestreden en mensen zich hebben opgeofferd.
    Dat velen de vrijheid zien als een vrijbrief de gifkraan aan leugens open te draaien laat zien hoe waakzaam je moet zijn.
    Goede scholing en journalistiek zijn dus bittere noodzaak voor een samenleving in Vrede en Veiligheid.

Laat een reactie achter bij Felix TimmersReactie annuleren

Ontdek meer van ZOUT

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Continue reading