ZOUT

ZOUT en ZILT met een knipoog

Het zal je vast zijn opgevallen, althans dat hoop ik tenminste, minder artikelen en minder columns de afgelopen weken in ZOUT.

De stilte was even nodig. Een moment van ademhalen en een moment van bezinning. Waarom zijn wij ook al weer dit intensieve project gestart en voor wie?

De redactie heeft het afgelopen jaar, naast werk en drukke bezigheden, ZOUT bemand, operationeel gemaakt, van artikelen, columns en onderzoek voorzien en een poging gedaan om het maatschappelijke debat in beweging te zetten.

Kijken wa ut wordt

Wanneer ik voor mijzelf spreek ben ik verbijsterd en wat terneergeslagen door de verkiezingsuitslag van de gemeenteraadsverkiezingen. Niet omdat de partij van mijn keuze niet de beoogde zetels heeft weten te bemachtigen maar door het stemgedrag van de Oirschotse bevolking. Het ‘ons kent ons’, het niet verder kijken dan de oppervlakkige stemwijzer en dan maar kijken ‘wa ut wordt’. Het heeft blijkbaar zijn vruchten afgeworpen. In ieder geval voor de Gewone Man. In een tijd dat steeds meer burgers snakken naar verandering en meer inspraak kiest Oirschot behoudend, groen onverschillig, bekrompen en ‘gewoon’. Ja, ik weet het is maar een mening. Maar leg mij maar eens uit hoe het komt dat hier zo’n groot gat tussen zit?

Voor wie en waarom?

In tijden van bezinning vraag je jezelf ook af: “Voor wie investeer je dan eigenlijk zoveel kostbare vrije tijd om politieke en maatschappelijke zaken kritisch aan de kaak te stellen?” ZOUT heeft een grote achterban, getuige het aantal lezers. Echter het merendeel hiervan is stilzwijgend. Een klein deel spoort de redactie aan en voorziet deze met enige regelmaat van feedback maar laat het werk liever over aan de redactie zelf. Het is niet iedereen gegeven om een artikel of column te schrijven maar eerlijk gezegd had ik meer support en bijdragen verwacht.

Zelfreflectie

De doelstelling van ZOUT is in één oogopslag te zien in het logo. Meer kleur en vooral verschillende kleuren aan bod laten komen in Oirschot anders dan in het Oirschots Weekjournaal en ED. Ondanks verwoede pogingen om meer mensen aan te moedigen een bijdrage te leveren aan ZOUT bleef dit beperkt. De inhoud werd daardoor wellicht teveel ingekleurd door de redactie zelf waardoor de hoeveelheid kleuren beperkt bleef. Alsof je een kleurplaat met drie mensen aan het inkleuren bent en intussen hoopt op een voller palet. Door sommigen werd deze kleurplaat bestempeld als te zout, te hoog over, te veel en zelfs te elitair. Dit hebben wij uiteraard onszelf aangetrokken. We zijn gaan wikken en wegen en hebben getracht anderen te mobiliseren. Het bleef moeilijk om daar een goede balans in te vinden. Ook in de redactie.

Toch ben ik nog steeds van mening dat kritische pers noodzakelijk is in Oirschot.

Het is niet best gesteld met het democratische gehalte in het gemeentehuis. Het aantal betrokken burgers is weliswaar groeiende maar voelt zich blijkbaar niet aangesproken of zijn niet ‘bereikt’. Hoe graag ZOUT dat ook zou willen dit kunnen wij niet meer alleen.

Opgeven is vooralsnog echter geen optie, daarvoor vinden wij een kritische Oirschotse noot te belangrijk. ZOUT blijft bestaan maar in een andere vorm. Geen nieuwsbrieven meer en geen redactie. Wat wel blijft staan? Een ZOUT platform zoals jullie het al kennen maar waarvan het inkleuren van de inhoud aan jullie is. Ik leg mijn bal dus terug. Mijn passie om te schrijven over wat ik hoor, zie, vind én op mijn Oirschotse klompen aanvoel, blijft bestaan. Soms wellicht in ZOUT en soms elders.

Tot slot wil ik naast de meer zichtbare leden van de redactie: Ruud Merks en mijzelf, noemen dat er nog iemand is die zich met veel energie voor ZOUT heeft ingezet: Ritha van de Ruit! Vaak op de achtergrond voor de ZOUT lezers maar wanneer ik voor mijzelf spreek: was Ritha een onmisbare waardevolle schakel in de ZOUT redactie. Een scherpe blik en dito feedback, een niet te evenaren taalpurist (geloof me: dit ga je nooit van Ritha ‘winnen’) scheidsrechter en bemiddelaar. Wat vierkant leek maakte Ritha rond. Veel dank en respect en zeker niet uit het oog en hart!

Houdoe en tot ziens (hoop ik dan maar) én met een knipoog want zeg nou zelf: “Soms is het simpelweg zoals het is en niet anders!”

Groetjes,

Ursula Willemse

7 thoughts on “ZOUT en ZILT met een knipoog

  1. Ontzettend jammer dat de scherpe nieuwsbrieven van ZOUT zo weinig respons krijgen ondanks het grote aantal lezers.
    De vraag is of het de tijdsgeest is die door overdaad aan informatie mensen ongevoelig maakt of het de behouden, conservatieve Brabantse aard van Oirschot is waardoor ZOUT een roepende in de woestijn is en haar nieuwsbrieven parels voor de zwijnen zijn.

    In mijn media-arme tijd van de zestiger jaren ‘toen geluk nog heel gewoon was’, kwam elk nieuwtje bij de kruidenier ter ore.
    De gepensioneerde Beerzenaren zullen zich nog goed het ironische blaadje ’De Schim’ kunnen herinneren. De (nog steeds) onbekende schrijver was (is?) een ware kenner van de Beerse aard, groot talent voor het schrijven van komische beschouwingen over de dorpsgebeurtenissen, taferelen en personen.
    Hoewel (vanwege de kosten) slechts een beperkt aantal inwoners dit blaadje in de bus kregen, ging dit als een lopend vuurtje het dorp rond.
    Er werd nog lang over nagepraat totdat er weer een in de bus viel. De Schim zit dan ook in het geheugen van velen gegrift.
    En heel bijzonder is dat tot op de dag van vandaag niemand weet wie die schrijver van dit destijds regelmatig uitkomende tijdschrift De Schim was.

    ZOUT zal dan misschien niet zo lang in het geheugen gegrift blijven als De Schim, maar ze heeft wel veel betekenis gehad. Denk alleen al aan de Oude Toren.
    Helaas zullen de vele lezers voortaan de ongezouten nieuwsbrieven moeten missen maar blijft ZOUT gelukkig wel bestaan

    Ruud, Ursula en Ritha,
    Hartelijk dank voor jullie ‘zoute’ inzet en moeite.

  2. Goh …..dat is even schrikken. Voor mij persoonlijk heeft Zout zeker grote waarde. Ik lees altijd de artikelen en laat deze, soms door de scherpzinnige en heldere toon, ook aan anderen lezen. Ik ben zo blij dat er kleur wordt bekend van de kant van Zout. Daarnaast is het belangrijk de gemeenteraadsleden en de dorpsbewoners scherp te houden. Je kijkt even mee door een telescoop naar ons dorp en haar bewoners. Ik heb het idee dat de invloed van Zout toch wel behoorlijk is. Ik hoorde laatst van iemand, die ook ontmoedigd was door de laatste gemeenteraadsverkiezingen, zeggen dat het enige waar men in de raad bang voor is “Zout” is. Dat vond ik positief. Dus er wordt gesproken over de artikelen en jullie visie en heeft Zout invloed. Dat men bang is vind ik dan weer minder positief. Angst is nooit goed. Mijn vader zei altijd al “Angst is een slechte raadgever” Ik zou iedereen in de politiek het vertrouwen toewensen om mee te kijken door het venster van de ander. Echt de dialoog aan te gaan. en aan iedere bewoner het vertrouwen open te staan voor veranderingen. En dan heb ik het ook tegen mezelf. Het vraagt nog wel wat wijsheid…Durven te kijken vanuit ieders raam naar de werkelijkheid die je dan waarneemt.
    De moed die Zout daarin toont vind ik van groot belang. Als er inderdaad meer mensen mee gaan inkleuren en verbinden over de dingen die er toe doen, kan Oirschot daar zijn voordeel mee doen. Ik heb ook niet de antwoorden, maar ik wil wel meedenken en af en toe iets schrijven over wat mij verwondert in het mooie en in het minder mooie in ons durp.
    Opgeven is geen optie! Aan een dood paard trekken ook niet. Maar volgens mij is het paard niet dood, maar vraagt het inderdaad meer draagkracht. Misschien moeten we ter inspiratie terug naar het kampvuur. Hoe het vuur brandende houdend (een vonkje vraagt steeds een kleine beetje zachte blaaskracht), iets drinken, naar elkaars verhalen luisteren, wat muziek erbij die de ziel raakt. Onszelf laten raken door elkaar. En de inzichten omzetten in daadkracht. Er zijn altijd openingen ook al zie ik ze nu niet. Ik ga zoeken naar openingen en meld me zodra ik er een gevonden heb. Dank je wel voor alle inspiratie tot nu toe.

    1. Ans Bressers, hartelijk dank voor je reactie, die ons erg goed heeft gedaan. We beraden ons momenteel hoe verder te gaan met ZOUT. En meer balans te brengen in belangsstelling, inhoud en werk dat ermee gemoeid is,

  3. Mooi verwoord, Ans.
    Ik ken je niet maar je laat hiermee zien wie je in ieder geval bent:
    een zeer betrokken Oirschotse burger.

  4. Misschien kan ik duidelijk maken waarom ik altijd blij was met Zout, ook al heb ik weinig gereageerd en niets zelf geschreven.
    Zout was voor mij een bron waar ik me kon laven aan informatie, vaak kritisch en vooral herkenbaar. Blij dat ik mijn mening vaak terug zag. En soms kon ik in gesprekken wat ander geluid laten horen, opgepikt uit Zout. Blij dat er niet alleen gezapigheid te vinden is in Oirschot. Hoop, dat er toch nog iets te veranderen is.
    Maar veranderen is voor iedereen moeilijk. Het geeft emotie en kost tijd, heel veel tijd.
    Voor al jullie artikelen, mijn hartelijke dank. Hopelijk valt het niet helemaal stil.
    Margriet van Dijk

  5. Laat het een komma worden! Naar mijn mening is jullie initiatief bij te weinig Beerse mensen bekend. Als ik mensen vraag of ze ZOUT kennen is het antwoord bijna altijd negatief.
    Wat mijzelf betreft; ik heb o.a. een reactie gegeven op de tunnel onder het kanaal en verwachtte daarop wel een reactie van in dit geval De Gewone Man omdat ik hun standpunt onbegrijpelijk vond maar uit die hoek kwam geen commentaar

Geef een reactie

Ontdek meer van ZOUT

Abonneer je nu om meer te lezen en toegang te krijgen tot het volledige archief.

Continue reading