Er was eens.

Het is de laatste zaterdag van september 1991. In de namiddag omstreeks 15.30 uur klinkt vrolijke muziek in de Doornboomstraat van Middelbeers. Harmonie De Vriendschap begeleidt de toenmalige burgemeester Piet Wijgergangs bij zijn voettocht naar de T -kruising met de Willibrordstraat.

De burgemeester had hiertoe een heel speciale reden. Kort daarvoor had hij een brief ontvangen van een bewoner. Die had blijk gegeven van de tevredenheid bij omwonenden met de verbetering van het dorpshart van Middelbeers. Immers, in het voorafgaande jaar waren de wegen en trottoirs op de schop genomen, de rioleringen vernieuwd, de verlichting verbeterd en de kruising verkeersveiliger gemaakt.

De bewoner had laten weten dat dit een mooi moment was om het gebruikelijke burgergemopper over de gemeente af te lossen met een uiting van tevredenheid. Als geste daarbij schonk hij aan de gemeente een lindeboom, te plaatsen in het plantsoen bij de kruising met de Willibrordstraat. De burgervader toonde zich zeer ingenomen met deze geste. Samen met de schenker plaatste hij de lindeboom in het plantsoen. De boom had het daar zeer na zijn zin, zo zou blijken.

Wat jaren later volgde.

Het is 1 april 2019. Na ca. 30 jaren zijn inmiddels de werkzaamheden in volle gang ter verbetering van het dorpshart van Middelbeers. De bestratingen worden op de schop genomen, de route wordt verlegd, hergroepering van parkeerplaatsen, er worden nieuwe rioleringen aangelegd, er komen nieuwe groenperken, afzonderlijke leidingen voor het regenwater en noem maar op.

In de ochtend klinkt indringend motorgeronk bij het plantsoen aan de kruising van de Doornboomstraat en de Willibrordstraat. Wat daar gebeurt is verbijsterend. Met brute kracht wordt de lindeboom van september 1991 zonder pardon met een sjofel uit de grond getrokken en vervolgens in stukken gezaagd en afgevoerd. Zoals gezegd, zonder pardon. De schenker van de lindeboom had de toenmalige burgemeester laten weten dat die boom moest worden opgevat als een symbool van groeiende verbetering in de relatie tussen burgers en bestuur. Wat op 1 april 2019 gebeurde was geen grap, maar harde realiteit. Dat de schenker vooraf niet werd geïnformeerd over de verwijdering en vernieling van de door hem gegeven boom is ronduit gênant. Het voelde als een ware minachting van de positieve intenties die aan de schenking in 1991 ten grondslag lagen.

Ter overdenking.

De gemeente Oirschot heeft zich jarenlang geprofileerd als “Monument in het Groen”. Dat uitgerekend een groen symbool van waardering en opkomend vertrouwen met de grond gelijk gemaakt werd doet het ergste vermoeden. Dat zelfs niet eens een plan werd gemaakt om de lindeboom te verplaatsen naar een andere, eervolle locatie getuigt van gevoelloosheid voor de relatie tussen bestuur en burgers.

Jawel, de lindeboom was na schenking eigendom van de gemeente, dus mocht Oirschot ermee doen wat ze wilde. Wel jammer dat, in kringen van burgers die waken over het erfgoed van Middelbeers, niets is gedaan met de wetenschap dat de boom zou moeten wijken, geen enkel initiatief is genomen om tot een waardige alternatieve oplossing te komen. En dan te weten dat de lindeboom al sinds mensenheugenis symbool staat voor de liefderijke verbintenis tussen mens en natuur. “De Stem der Bomen”, zo werd hij genoemd. Onder de lindeboom vonden ontmoetingen plaats, werd vergaderd, werden geschillen beslecht, werd recht gesproken. De lindeboom bood onderdak aan de stem van mensen.

Tot slot.

De “Bomen Federatie” is de bewaarplaats van dit historisch besef. Ik hoop van harte dat deze federatie zich met succes zal weten te ‘vertakken’ in onze samenleving.

17 december 2021, JanCees van Beers