Vier jaar geleden heeft de gemeenteraad van Oirschot gekozen voor een raadsbreed akkoord. Een gezamenlijk akkoord klinkt fantastisch maar in het geval Oirschot lijkt het vooral een papieren werkelijkheid te zijn.
In Oirschot is er in het afgelopen jaar openlijk kritiek geleverd op het functioneren van de democratie en op de bestuurscultuur. Een pleidooi om daar minder spastisch mee om te gaan.
Drie jaar geleden had vrijwel geen bestuurder, politicus of journalist belangstelling voor stikstof en natuur. En nu krijgen we plotseling maar liefst twee ministers die over stikstof en natuur gaan.
Hoe kunnen burgers en boeren samenwerken en ontkomen aan de macht van de supermarkt. Een manier om zelf in aktie te komen is door producten te kopen bij lokale boeren. Maar waar dan?
Onderhand begint ZOUT aardig uit de kluiten te wassen. Zowel qua abonnees, pagina’s die wekelijks bekeken worden (>1000) en het aantal artikelen, onderhand meer dan 170. De redactie neemt zich in ieder geval voor de artikelen ter beschikking te houden. En niet zoals bij het Oirschots Weekjournaal het geval was,
