Als de zorg voor je naaste veel groter is als normaal, schiet er dat wel eens bij in!
Deze zorg zie je niet aankomen, je rolt er als het ware in. Je ouders, partner, kinderen of vrienden en kennissen die je aan het hart liggen, kunnen chronisch ziek en/of gehandicapt worden. Vanzelf ga je helpen en je weet niet hoe lang het duurt en hoe intensief het wordt. Vaak wordt het ook steeds moeilijker omdat de ziekte verergerd of simpelweg de verzorgde aftakelt. Men noemt dit mantelzorg!

Hoe voel jij je?
Hoe voel jij je echt?

Heb je nog tijd voor jezelf? Komen er nog vrienden, vriendinnen of kennissen over de vloer? En gaat het onderwerp van gesprek alleen over de verzorgde en de zorg? Of komt er wel eens een ander onderwerp van gesprek? Lukt het nog om ergens heen te gaan, ontspanning te zoeken, contact te maken met gewone mensen?

Vaak hoor je van een mantelzorger: als het met de verzorgde goed gaat, gaat het met mij ook goed!

Stel jezelf eens voor dat een vakkundig , zorgzaam, gezellig persoon jouw zorg tijdelijk overneemt en jou verzorgde voelt zich daarbij prettig en veilig, zou je dan tijd voor jezelf nemen? Weet je dan wat je zou willen gaan doen? Heb je niet zoveel contacten meer? Vind je het moeilijk om weer onder de mensen te komen? Wordt je ook niet meer aangesproken? Vraagt men alleen nog hoe het met de verzorgde gaat? Waar kun je vakkundig hulp halen voor deze vragen?

Tijdens de mantelzorg dag zijn er vragen gesteld aan de mantelzorgconsulenten. Het is een worsteling om de juiste zorg en hulp en balans en weer energie te vinden! Zaken als respijtzorg; hoe leer je weer als (ex-) mantelzorger om onder de mensen te komen; hoe kun je je verzorgde laten genieten van het leven en niet alléén de ellende te zien; traumaverwerking door mantelzorg ontstaan; jonge mantelzorgers ontlasten en ondersteunen (ook die ouders of familieleden hebben met een psychiatrische aandoening); wat als je zelf als mantelzorger aandoeningen krijgt door de mantelzorg; etc. etc.?

Wat zijn de plannen van de politieke partijen over bovenstaande onderwerp en hoe gaan ze de mantelzorgers die belangrijke steun bieden. Men heeft weleens de mantelzorg ver-economiseert en als deze zorg weg valt, loop dit op in de miljoenen euro’s. Een mantelzorger is niet van beton, een lichaam en geest kan maar beperkt belast worden door deze zorg en vaak wordt er van hen extreme – over een zeer lange periode- die belasting en stress gevraagd. Het geluid uit het gemeentehuis is vooral dat de mantelzorger dit vrijwillig “zichzelf” aandoet en men is geneigd te zeggen dat het belangrijk werk is, maar dit vertaald zich bar-slecht in werkelijke ondersteuning en ontlasting en dat er geld aan uit gegeven wordt in de uitvoering.

Aan beloftes hebben wij weinig. Graag antwoorden en actie! En dan kan de mantelzorger zijn zorg weer aan en weer op adem komen en wordt de sfeer in huis weer beter!

Y.Mus